Sara: Είμαι κοπέλα, μεγάλωσα σε μια αιγυπτιακή μουσουλμανική οικογένεια, η μητέρα μου ήταν χριστιανή και αυτό ήταν πρόβλημα, ο πατέρας μου με δίδαξε να προσεύχομαι και να νυστεύω και να ζω σύμφωνα με τα λόγια του προφήτη Μωάμεθ Ο Θεός είπε ότι η γυναίκα πρέπει να φοράει το Χιτζαμπ να μην συναναστρέφεται και να μην συνάπτει σχέσεις με άντρες . E; είναι ντροπή, πρέπει να είναι υπάκουη στον πατέρα της στον αδερφό της και στον άντρα της και να ζει λες και είναι δούλα για τους άντρες της οικογένειας, Ποιός είναι αυτός ο Θεός σας που ζητάει την ταπεινοφροσύνη μου; όταν όλα του τα λόγια καταστρέφουνε τον άνθρωπο, βασανίζοντας, βιάζοντας και σκοτώνοντας τις γυναίκες. Κόσμε ξύπνα γιατί εσύ θα πληρώσεις το τίμημα, το τίμημα μιας κοινωνίας χτισμένης στο λόγο του άντρα και στη θρησκεία που ρουφάει το αίμα όλων των ανθρώπων, η θρησκεία υπάρχει για να εξυπηρετεί την κάθε εξουσία, αλλά θα έρθει η μέρα που η γυναίκα θα επαναστατήσει. I am a girl grown up in a typical Egyptian Muslim family, my mother was a Christian and that was a problem. My father made me pray and fast, and live by the words of the Prophet Mohammed. Allah said that all women must wear the Hijab, and must not talk to men and have relationships with them. What? It's a shame they say all women must be obedient to their father, their brothers and their husbands and live like slaves serving the men of the family, Who is this God of yours that asks for my submission when all of his words destroy us, by torturing, raping and killing women. Wake up people because you will all pay the piper, pay for the piper of the consequences of a society built on the words of men and bloodsucking religion. This religion that exists to serve the authority, but that day will come when women will revolt. Refrain: Στέκω γυναίκα κόντρα σ' ό,τι με θέλει υποταγμένη από τη γέννα Είμαι γυναίκα που έφαγε στο Πακιστάν την πέτρα Είμαι γυναίκα που πληρώνεις για να γαμηθείς Είμαι η γυναίκα που βίασαν κι αυτοκτονεί Στέκω γυναίκα κόντρα σ' ό,τι με θέλει υποταγμένη από τη γέννα Γυναίκα που 'πιασε τώρα την πέτρα Γυναίκα που πλέον δε συγχωρεί Για κάθε καταπιεστή είμαι απειλή. I stand as a woman against anything that oppresses me since the day I was born. I am a woman that was stoned in Pakistan I am the woman that you paid to prostitute I am the woman that was raped and committed suicide. I stand as a woman against anything that oppresses me since the day I was born. I am a woman and now I hold the stone in my hand. I am the woman that does not forgive anymore I am a menace for every oppressor. Ηρω-ίνη: Ραπάρω για αυτές για τις γυναίκες που δεν μπορούν να κοιτάξουν ουρανό για τις μάνες που χάσανε παιδιά εξαιτίας του πολέμου ραπάρω για αυτές για όσες πωλούν τα σώματα τους φθηνά και για όσες οι τζιχαντιστές βιάζουν καθημερινά ραπάρω για όσες αγαπιούνται (μεταξύ τους)και για μένα που δεν έχω φτερά με αποτέλεσμα να μένουμε θεατές ραπάρω για μας είμαστε παντού Ελλάδα Γαλλία Αίγυπτο όλες οι γυναίκες μια ομάδα ραπάρω παντού I rap for all of us for all these women that cannot look at the sky, for all the mothers that lost their children because of the wars, I rap for all these women whose bodies are sold cheaply, for all these women raped everyday by the jihadists, I rap for every women that loves her fellow woman, I rap for me having no wings and just watch these scenes staying uninvolved, I rap for all of us everywhere in the world, in Greece, in France, in Egypt, for all women to unite as one. Refrain: Στέκω γυναίκα κόντρα σ' ό,τι με θέλει υποταγμένη από τη γέννα Είμαι γυναίκα που έφαγε στο Πακιστάν την πέτρα Είμαι γυναίκα που πληρώνεις για να γαμηθείς Είμαι η γυναίκα που βίασαν κι αυτοκτονεί Στέκω γυναίκα κόντρα σ' ό,τι με θέλει υποταγμένη από τη γέννα Γυναίκα που 'πιασε τώρα την πέτρα Γυναίκα που πλέον δε συγχωρεί Για κάθε καταπιεστή είμαι απειλή. I stand as a woman against anything that oppresses me since the day I was born. I am a woman that was stoned in Pakistan I am the woman that you paid to prostitute I am the woman that was raped and committed suicide. I stand as a woman against anything that oppresses me since the day I was born. I am a woman and now I hold the stone in my hand. I am the woman that does not forgive anymore I am a menace for every oppressor. Κι όλη αυτή η κατρακύλα αφορά κάθε θρησκεία Κάθε γυναίκας παίρνει μέρος η δική της ανοχή Κι έτσι δεν ανέχομαι να 'μαι δούλα ούτε κυρία Αλλάζω κοινωνία χτίζοντας δική μου εκδοχή Αφού γεννήθηκα,τότε θ' αντέξω Αφού γεννήθηκα στον κόσμο σας κερδίζω τη ζωή Κρατώντας στάση εχθρική σ' ό,τι μ' αφήνει στην απ' έξω σε κάθε κομπλεξικό,ομοφοβικό και σεξιστή Και σε σένα που θαρρείς πως είμαι υποχείριό σου Και το χέρι σου σηκώνεις και τη βλέπεις ο νταής Έμαθα να δίνω μάχη έναντι του ανδρισμού σου στερεότυπο οικτρό που έμαθες να συντηρείς Στην κουλτούρα του βιασμού απαντάμε "Ni una menos" "Ni una menos,Ni una menos" Η οργή μας μας ν' ακουστεί απ' το νότο ως το βορρά σαν κάθε "Μαύρη Δευτέρα" που ταράζει τα νερά And all this decadence is concerning any religion. Every woman takes part in the building of her own guiltiness and this is why I do not tolerate to be treated neither as a lady nor as a whore. I change the society by building my own perception and since I am born I will hold on and since I was born in your world I will win my life back and i am an enemy of whoever excludes me and pushes me out. Against any selfish homophobic sexist and against you, against all of you that think you can control me by raising your hands and beat me, against you, you stupid blusterer. I learn to fight against your manhood and the pitiful stereotype that you learned to preserve. We hit back at your rape culture and we say: "Ni una menos" "ni una menos" "ni una menos". Our rage will be heard in every corner of the world like every "Black Monday" that rocks your world Refrain: Στέκω γυναίκα κόντρα σ' ό,τι με θέλει υποταγμένη από τη γέννα Είμαι γυναίκα που έφαγε στο Πακιστάν την πέτρα Είμαι γυναίκα που πληρώνεις για να γαμηθείς Είμαι η γυναίκα που βίασαν κι αυτοκτονεί Στέκω γυναίκα κόντρα σ' ό,τι με θέλει υποταγμένη από τη γέννα Γυναίκα που 'πιασε τώρα την πέτρα Γυναίκα που πλέον δε συγχωρεί Για κάθε καταπιεστή είμαι απειλή. I stand as a woman against anything that oppresses me since the day I was born. I am a woman that was stoned in Pakistan I am the woman that you paid to prostitute I am the woman that was raped and committed suicide. I stand as a woman against anything that oppresses me since the day I was born. I am a woman and now I hold the stone in my hand. I am the woman that does not forgive anymore I am a menace for every oppressor.

Είμαι από πάτρα μη με λες έλληνα - με θέλανε πατριώτη μα εγώ δεν έγινα - είμαι από κάθε γειτονιά κάθε σοκάκι - κάθε πλατεία και κάθε παγκάκι - είμαι από πάτρα έλληνα μη με λες - κωλοεθνικιστή έγινα αυτά που δεν ήθελες - καμιά ντροπή είμαι περήφανος γι’ αυτό - έβγαλα απ’ το μυαλό μου τα σκατά που μου έβαλες τα σύνορα μου δεν είναι αυτά που χάραξαν - αυτοί που τόσους και τόσους λαούς κατέσφαξαν - γενοκτονίες πολέμοι χιλιάδες πτώματα - δεν προσκυνώ της γαλανόλευκης τα χρώματα - η μαυροκόκκινη σημαία μόνο μου κάνει - πίσω στρατόκαυλοι, εθνίκια κι αντράκια - χαιρετίσματα σε κάθε αντιφά αλάνι - από τα ζαρουχλέικα μέχρι και το ζαβλάνι - γεια χαρά σ’ αυτούς που στο στρατό την πλάτη γυρνάνε - σε ανυπότακτα μυαλά που προσοχές δε βαράνε - αλλά και σ’ όλα τα παιδιά που αναγκάστηκαν να πάνε - και τη στιγμή που είπαν “δε γαμιέται” βλαστημάνε - σεβασμό στους Ι5 που καριέρες δε ζητάνε - αλλά φτύνουν την πατρίδα και τη στράτευση ρουφιάνε - και σε κάθε ολικό αρνητή στράτευσης σεβασμό - αλληλεγγύη και στήριξη στην κόντρα του με το στρατό - σεβασμό σε νεολαίους που αράζουν σε πλατείες - με τις τσέπες άδειες και τις καρδιές γεμάτες - από μίσος για φασίστες και αστυνομίες - γιατί σε δύσκολους καιρούς παραμένουν αντάρτες - σεβασμό σε γκραφιτάδες που δε δείχνουν σεβασμό - σε εθνικά μνημεία και πατριώτες νοικοκυραίους - μ’ ανυπακοής μικρόβια μολύνουνε την πόλη - με θράσος και προσεχτικά αποφεύγουνε τους τσέους - σέβασμό σ’ αυτούς που σαν πρόβατα δε βελάζουν - σ’ αυτούς που ρίχνουν φάπες στους φασίστες και τους κράζουν - δε δίνουν σπιθαμή στο νέο φασισμό - να μην ξεχαστώ να δώσω το σεβασμό - σ’ οπαδούς που κρατούν καθαρές τις κερκίδες - από φασιστοσκατόφατσες δεν πέφτουν σε παγίδες εθνικές δεν τρων κουτόχορτο μένουν ατσίδες - και σε δεκέμβρηδες μαζί τα κάνουμε βίδες - κόντρα σ’ εθνικές κοινότητες χτίζουμε τις δικές μας - δεν είμαστε έλληνες μα μπάσταρδοι εργάτες - ταξικά περήφανοι για τις επιλογές μας - στο εθνικό σας μαγαζί δε θα ‘μαστε πελάτες - γουστάρουμε τις γειτονιές μας πολυεθνικές - ν’ ακούμε άλλες γλώσσες να βλέπουμε άλλες κουλτούρες - κι έτσι να φτιάχνουμε το δικό μας πολιτισμό - και τις σημαίες σας τις έχουμε για πατσαβούρες - εθνίκια αν δε σας αρέσει ξυδάκι - είδα τη φάκα δεν έφαγα το τυράκι - της εθνοπρέζας δε θα γίνω junkie - τα βάλατε με χιπχοπά άπατρι και πάνκη Είμαι από πάτρα μη με λες έλληνα - με θέλανε πατριώτη μα εγώ δεν έγινα - είμαι από κάθε γειτονιά κάθε σοκάκι - κάθε πλατεία και κάθε παγκάκι - είμαι από πάτρα έλληνα μη με λες - κωλοεθνικιστή έγινα αυτά που δεν ήθελες - καμιά ντροπή είμαι περήφανος γι’ αυτό - έβγαλα απ’ το μυαλό μου τα σκατά που μου έβαλες

μεσα στη νεκρα τρεφω τρεφω μια αγχωδη διαταραχη παντα θα νιωθω το τελος ποτε δεν θα δω την αρχη 20mg escitalopram υπνοι με xan στιγμες που μετραν βιωματα που με νικαν μερες που δε με σηκωνω ουτε καν ποιος θα μου πει να μη μιλω για τα ψ χαρουμενοι μπατσοι νευροτυπικοι ποιος θα μου πει τι εχω μες το κεφαλι και πως να φυγει μπορει ποιος θα μου πει τι βαζω μεσα στο σωμα και ποια ειναι η αλλη επιλογη χαρουμενοι μπατσοι νευροτυπικοι χαρουμενοι μπατσοι νευροτυπικοι μενουμε παντα τρελες παντα δυσλειτουργικες παντα απο μεσα νεκρες και οταν μισουμε, μισουμε, τι θες? και οταν μισουμε, μισουμε, για δες

Ψυχοτρόπες νοοτροπίες οι οποίες εκκολάφθηκαν και αναθρέφτηκαν απ' τις ουσίες αμαρτίες.νύχτες κρύες,αρρυθμίες και φοβίες σκηνικά περίεργα που οδηγούν σ' αυτοκτονίες οι αιτίες μοιάζουν αστείες,στις εστίες νιάτα καυλωμένα σχεδιάζουνε ληστείες σώματα παρατημένα λιποθυμάνε στις γωνίες η πραγματικότητα σκηνές που κόβουνε απ' τις ταινίες Κι είμαστε μόνοι μας μέσα στην πόλη μας άδειο το πορτοφόλι μας,μες στην βρωμιά οι δρόμοι μας κι οι ρόλοι μας να πίνουμε την σκόνη μας κι οτι άλλο μας πλασάρουνε οι μπάσταρδοι αστυνόμοι μας με 2 χαπάκια και στα καπάκια στην αγχόνη μας οι νόμοι μας φτιαγμένοι να μας χτυπάνε με την ζώνη μας και όλοι μας κοιτάμε πως θα βολευτούν οι κώλοι μας ναι όλοι μας, εφόσον υποσυνείδητα μας ελέγχουνε οι φόβοι μας Κι ενώ τα πρόβατα πηγαίναν στο σφαγείο κάποια σκοτώσαν τον βοσκό και μπήκαν στο ψυχιατρείο άλλα αλλάξανε πορεία ,τρέξαν για την λευτεριά τους μα τα βρήκανε οι μπάτσοι και τα στείλαν στα κελιά τους μερικά συνεργαστήκαν μουλωχτά με τον τσοπάνη για να γλυτώσουν την σφαγή,γίνανε σκατορουφιάνοι άλλα φωνάξανε:"χωρις θεό χωρις αφέντη" και τα σκοτώσανε κρυφά να μην χαλάσουνε το γλέντι Ζούμε καταστάσεις καθημερινής παράνοιας τρέχουμε συνεχώς όμως ο νόμος της αδράνειας μας κρατάει στάσιμους μα σε μια στάση αστάθειας η ανθρωπιά μέσα στο πέπλο της αφάνειας εργάτες υποστηρικτές της φυλής της άριας ρέει ο ρατσισμός στο συντριβάνι της αμάθειας κι όλο μιλάν για ανεργία και για χαμηλούς μισθούς κι αλλοδαπούς κατηγορούν,αφήνουν έξω τους αστούς θυσιάζουν τις ζωές τους για θεούς σαν τους πιστούς για αριθμούς σε τραπεζικούς λογαριασμούς έχω αηδιάσει μ' όσα βλέπω,πάμε όλοι με λοστούς ν' ανοίξουμε ξανά αναρχικούς χώρους κλειστούς Ν' ανοίξουνε όλες οι πόρτες όχι μόνο εκείνες που σερβίρουνε μπόμπες και κόκες Rophynol στα ποτά σε ανήλικες κόρες mdma και κουμπιά στα πριόνια οι μόδες πεντακάθαρες μόντες,ηρωίνες και νόθες σπρώχνεις τον γιο σου στον αθλητισμό,συνεπώς και στις ντόπες αμφεταμίνες και σκόνες,μόνο τζιβάνες και γόπες αμφιλεγόμενες νοοτροπίες ψυχοτρόπες

Κουπλέ 1 Είμαι βαλκάνιος από οικογένεια φτωχική μεγάλωσα με τσιγγάνους και μετανάστες μαζί μη με ρωτήσεις τι γλώσσα μιλώ δεν είναι αυτή έχω παππού από Τουρκία και ρίζα σλαβική μια γιαγιά από Σερβία ρίζα Σερραϊκή έχω λευκή επιδερμίδα και πατρίδα τη γη κι άμα ζητούσες να σου πω το όνομά μου το μικρό θα σου έλεγα πως έχω 1000 ονόματα να σου πω είχα τη λάσπη για σπίτι μου και νερό τη βροχή δεν επιλέγει ένα παιδί φτωχό για να γεννηθεί οι γονείς μου μού λέγανε από μικρό παιδί ότι οι φτωχοί το μόνο που έχουμε είναι η μουσική ακόμα κι αν η αλυσίδα πρόκειται να χαθεί η μουσική δεν γίνεται ποτέ να ξεριζωθεί είναι στοιχεία που μπλέκουν στο πέρασμα των καιρών μωσαϊκό πολλών υπέροχων μοναδικών λαών ρεφρέν Μιλώ για όλους τους ανθρώπους της γης τα 1000 χρώματα που έχουμε κι όμως δε φαίνονται άκου δεν είναι δύσκολο να το δεις τα παιδιά έχουν το δικαίωμα της ζωής δεν γίνεται να το στερείς ούτε να το αρνηθείς μονάχα αλληλέγγυος πρέπει σ' αυτά να σταθείς Κουπλέ 2 Το ξερίζωμα δεν είναι επιλογή είναι κρατική βία πολεμική τακτική τα σύνορα και η γη όλου του κόσμου οι λαοί δε γίνεται η ζωή να έχει συνοριακή λογική λαθραία είναι μόνο η κρατική τους παρουσία που επιβάλλεται πάνω σε κάθε κοινωνία με όπλα και σωσίβια κρατικά ταχύπλοα η ζωή εξευτελίζεται πάνω στα σύνορα ένα μόνο βλέμμα να μπορούσες να δεις τα προσφυγόπουλα δεν φταίνε για το χάος της γης δεν υπάρχουν βρώμικα παιδιά μα βρώμικα μυαλά με σαθρά επιχειρήματα νεοφασιστικά μη ταυτίζεσαι ποτέ με του κράτους τη λογική θα σου πετάξει εθνική ντόπα αν απειληθεί γι' αυτό και χρησιμοποιεί ρατσιστική πρακτική η εξουσία δεν σεβάστηκε ποτέ τη ζωή ρεφρέν

Κάθε καταθλιπτικό τραγούδι που σέβεται τον εαυτό του, ξεκινάει με μια απλή, αλλά στενάχωρη μελωδία, με μια δόση ματζόρε. Προτείνεται, ή οριακά είναι υποχρεωτικό, να μιλάω με αυτήν τη φωνή και να λέω με ποιητικά λόγια... Για το πόσο χάλια νιώθω, για το πόσο μόνη είμαι, για τα υπαρξιακά μου, για το χαμένο σύντροφό μου, για το πόσο δε με καταλαβαίνετε, για τις ανασφάλειές μου, για τα κατορθώματά μου, για τα μάτια σου, για τα χάπια μου, για τότε που δε σου μίλησα, για τότε που εξαφανίστηκα, για το πώς ξεχωρίζω, για τους άλλους, για τα βρεγμένα μάτια μου, για το θάνατο, για τη ζωή που χάνουμε. Κι’ όσες φορές κι’ αν τη ζωή ζυγίσω, το βάρος ασήκωτο, πέφτει στα πόδια μου. Κι’ όσες φορές κι’ αν τη ζωή ζυγίσω, το δρόμο μού δείχνει, πάντα προς τα κάτω.

Το κλάμα έγινε οργή, γκρεμίζει τζαμαρίες αυτής της σάπιας κοινωνίας, που πεθαίνει από βλακεία, κάνε πράξη το θυμό σου, άφησε τις θεωρίες κυνήγησε τα όνειρα σου και ας μοιάζουν ουτοπίες Βγες απ' το κελί σου, σπάσε την τηλεόραση σου τα κεφάλια τα μεγάλα, εσύ κοιμάσαι αυτά βαράν, έχουν κλέψει τα όνειρα σου, σου γαμήσαν τη ζωή σου στους δρόμους του μίσους στο ψαχνό πυροβολάν Για το Μιχάλη, τον Αλέξη, τον καθένα από μας όσο και να σε χτυπάνε ρίχνε εσύ μη σταματάς ρίξε κάτω τη βιτρίνα αυτού του σάπιου κράτους μίσος, βία και οργή για αφεντικά και μπάτσους Και μιλάνε στα κανάλια και δηλώνουνε μετάνοια ψεύτικα ζητούν συγνώμη πολιτικοί και αστυνόμοι όμως του Δεκέμβρη η φλόγα ακόμα σιγοκαίει, να ψοφήσει κάθε μπάτσος είτε φταίει είτε δε φταίει ΝΑ ΨΟΦΉΣΕΙ ΚΆΘΕ ΜΠΆΤΣΟΣ ΕΊΤΕ ΦΤΑΊΕΙ ΕΊΤΕ ΔΕ ΦΤΑΊΕΙ

Θόρυβος για μουσική, αντίσταση και ΥΠΟΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ενάντια στους πάνκιδες της ψευτιάς και της φιγούρας ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ στη γη των κανιβάλων ΑΝΩΦΕΛΗ ΕΠΙΒΙΩΣΗ στην ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΩΦΑΛΛΑΛΩΝ ΣΒΗΣΤΕ ΜΑΣ ΑΠ'ΤΟΝ ΧΑΡΤΗ ΣΑΣ, δεν συμβαδίζουμε με κανέναν η ανθρωπιά είναι νεκρή στην ΤΣΙΜΕΝΤΕΝΙΑ ΒΑΒΥΛΩΝΑ ΣΤΑ ΓΡΑΝΑΖΙΑ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ έχουν συνθλίψει κάθε αξία Η ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΚΜΗΣ καθοδηγεί την κοινωνία Ωδή στο Χάος Σταμάτα να ΥΠΟΚΡΙΝΕΣΑΙ, σταμάτα να ελπίζεις στο ΚΟΜΜΑΤΙΚΟ ΜΑΝΤΡΙ ΣΟΥ που περήφανα ψηφίζεις η ΜΠΑΣΤΑΡΔΟΚΡΑΤΙΑ αυτή δεν σας ευνοεί ΥΠΗΚΟΟΙ ΤΗΣ ΚΙΡΚΗΣ, δίχως λόγο στη ζωή ΣΒΗΣΤΕ ΜΑΣ ΑΠ'ΤΟΝ ΧΑΡΤΗ ΣΑΣ, δεν συμβαδίζουμε με κανέναν η ανθρωπιά είναι νεκρή στην ΤΣΙΜΕΝΤΕΝΙΑ ΒΑΒΥΛΩΝΑ ΣΤΑ ΓΡΑΝΑΖΙΑ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ έχουν συνθλίψει κάθε αξία Η ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΚΜΗΣ καθοδηγεί την κοινωνία

Το μόνο που ‘ναι σίγουρο Μια θηλειά να κρέμεται απ’ το ταβάνι Κι οι ανάσες να μετράνε τελευταίες αντοχές Χρωστάμε κάτι στον αέρα που μολύνει τα πνευμόνια μας Μια απέλπιδα προσπάθεια να γλιτώσουμε απ’ το χτες Κι οι πληγές έχουν φτάσει βαθειά/έχουν βγει απ’ την άλλη πλευρά Και βλέπω το κενό Βλέπω το κενό να κερδίζει έδαφος Να με νικά Να με γεμίζει Τελευταίες εικόνες: Νοσηρά σαρκία να πέφτουν στο κενό Μη με αφήνεις Στα περιθώρια του χρόνου μόνος να γυρνώ

Μετράς τα βήματα παίρνεις τα μέτρα Μισή δουλειά πολύ προσευχή Κάτι σου μύρισε τώρα Κρεμάς το κρέας στο καρφί Κάτι χτυπιέται μέσα στο σώμα Κάτι παλεύει να βγει Αρχίζει να σου τρώει τη σάρκα Και να σου καίει τη ψυχή Πιάνεις το χέρι του μίσους Και ο κρότος ακολουθεί Λεπτή κλωστή κρατάει τη λήθη Στο κεφάλι σου μια ρωγμή Εκεί που θα 'θελες να σαι και κει που τώρα είσαι Εκεί που το άσπρο τελειώνει Και από το χρώμα απωθείσαι

Joint after joint till he reach the point the sun is to rise but he's steady and going A room with no light surrounded by screens wasting his days as he keeps rolling spliffs Abandoned all hope he cannot fit he needs to breath far away from us No, no need to find another way he's gonna stay in his darkness away One wasted life Inches away from us The kids are gone she stays alone she has no keen on her living And he is always gone he won't come home He's out paying to get blown Pills, swallowing pills to make her sleep but she is wide awake And now on kitchen floor puke on her robe wishing for death to come close Two wasted lives Inches away from us They don't need you around You don't have what it takes Use whatever you need Just stay out of their way Destroy the rules the regularity Sickening lives this sick society Only one pace or be left behind They'll leave you to rot if you don't stay tight All those wasted lives Inches away from us

Φιλοξένησε την σκέψη μου στον νου σου άνθρωπε Και μην βιαστείς να με απορρίψεις έτσι άνθρωπε Κάνε Salto Mortale Στην σκέψη Salto Mortale Μοίρασε τις δικές σου με τις δικές μου ανάγκες άνθρωπε Και στέγασε εντός σου το πείσμα και την οργή σου άνθρωπε Σε μια πράξη μαγική θα συμπορευτούμε Για μια αλλιώτικη ζωή που επιθυμούμε Δεν έχω εγώ την συνταγή Σε πείσμα των καιρών θα βρεθούμε μαζί Στάσου στο πλευρό του αγώνα και τις ρήξης άνθρωπε Και αν σκοντάψουμε μαζί θα σηκωθούμε άνθρωπε